توضیحات

  حضرت آيت اله حاج شيخ محمد بهاري فرزند ميرزا محمد بهاري معروف به نجفي ازعلما و عرفاي اماميه  در قرن 13 و 14 هجري قمري كه در سال 1265 هجري قمري در بهار همدان متولد گرديد ,دروس ابتدايي را در مكتبخانه مرحوم ملا عباسعلي شروع و بعد از طي دروس ,عربي را نزد ملا آخوند جعفر پدربزرگوارش گذراند و از محضر استايد بزرگي چون حاج ميرزا محمود و علامه ملا حسين قلي شوندي همداني استفاده نمود و براي تكميل تحصيلات به همدان و سپس به بروجرد و بالاخره به نجف رفت و به درجه اجتهاد نائل گرديد. وي كه از جواني اهل تهجد و رياضات شرعي بوده در نجف به حلقه مريدان آخوند ملا حسين قلي شوندي درجزيني درآمد و تا زمان وفات آن بزرگوار در خدمتش شاگردي نمود. پس از آنهم مدتي در نجف اقامت داشت و مكتب تربيتي آخوند ملا حسين قلي را تداوم و استمرا ر مي بخشيد طوريكه شاگردان آخوند همواره ارتباط خود را با شيخ محمد به عنوان وصي آخوند ادامه دادند. وي يكي از بزرگترين فقها و محدثان بزرگ ناحيه همدان محسوب مي گرديد و در اواخر عمر بيمار شد و به ايران رجعت نمود. اندكي در مشهد و سپس در تبريز توقف نمود و چون بيماري اش شدت يافت به زادگاهش بهار بازگشت  و در نهم رمضان 1325 قمري در بهار درگذشت و همانجا مدفون شد. مدفنش در شهر بهار همواره زيارتگاه مريدانش بوده و بنايي نيز بر مقبره ايشان ساخته شد.ايشان از فاضلان نهضت مشروطيت به شمارمي رود و بسياري از اقدامات وي در نهضت مشروطه موثر و مفيد واقع گرديده است. از ايشان بيش از 50 جلد كتاب و رساله در موضوعات مختلف باقي مانده است كه مهمترين آن عبارتند از روح الجوامع – البيان في حقيقه الايمان – الدره الغرويه والتحفه الحسينيه(3جلد)- نثار الباب في تقبيل التراب و... و يك مجموعه به نام تذكره المتقين كه پس از مرگ شيخ محمد بهاري به دست ميرزا اسماعيل بن حاج حسين تبريزي از آثار وي گردآوري شده كه نخستين بار در سال 1329 قمري به چاپ رسيده است كه شامل هفت قسمت در خصوص آداب مختلف ديني , اجتماعي و شرعي مي باشد